Influence of cooking time on spaghetti pasta physical properties
 
More details
Hide details
1
Department of Machine Operation in the Food Industry, University of Life Sciences ul. Doświadczalna 44, 20-280 Lublin
 
 
Acta Agroph. 2010, 16(1), 35-48
 
KEYWORDS
ABSTRACT
The aim of the present work was to evaluate the influence of pasta cooking time on spaghetti physical properties. Four types of commercial spaghetti samples were used for the investigations. The diameter and minimal cooking time of spaghetti were similar. The sensory analysis, weight increase index, cooking losses and pasta mechanical properties were determined. For the evaluation of the mechanical properties of pasta the universal testing machine ZWICK Z020/TN2S was used. On the basis of the curves obtained, the maximum shear force and shear work were determined. Overcooking has a negative influence on the sensory evaluation of samples, especially for pasta from common wheat flour. The quality and overcooking resistance of all spaghetti samples made from semolina were similar and higher than those of the common wheat flour product. As the cooking time increased, the values of weight increase index for spaghetti produced from semolina were observed to increase (form 2.9 to 3.5). The reverse relationship was observed for pasta made from common wheat flour (decrease from 3.0 to 2.0). The lowest values of shear force were obtained for common wheat pasta (average from 1.2 to 2.0 N in relation to cooking time). The durum wheat samples were characterised by about two times higher values of shear force. In the case of durum wheat pasta overcooking caused a non-linear decrease of shear work (average form 3.56 to 2.15 mJ), whereas for common wheat pasta the decrease was linear (average from 1.37 to 0.81 mJ).
METADATA IN OTHER LANGUAGES:
Polish
Wpływ czasu gotowania na właściwości fizyczne makaronów formy spaghetti
makaron, spaghetti, gotowanie, właściwości fizyczne, jakość
Celem pracy była charakterystyka zmian właściwość fizycznych makaronów formy spaghetti w zależności od czasu gotowanych. Do badań wybrano cztery makarony handlowe o zbliżonej średnicy i minimalnym czasie gotowania. Przeprowadzono ocenę sensoryczną makaronów, wyznaczono wskaźnik przyrostu wagowego, straty suchej substancji oraz właściwości mechaniczne, wykorzystując maszynę wytrzymałościową ZWICK Z020/TN2S. Na podstawie uzyskanych charakte-rystyk określono maksymalną siłę i pracę cięcia makaronu. Dłuższy czas gotowania powodował spa-dek cech jakościowych makaronów. Najmniej odporny na rozgotowanie był makaron z pszenicy zwyczajnej. Natomiast jakość i odporności na rozgotowanie makaronów z semoliny była wyższa i kształtowała się dla wszystkich prób na zbliżonym poziomie. W przypadku makaronów wyprodukowanych z pszenicy durum dłuższy czas obróbki hydrotermicznej powodował wzrost wskaźnika przyrostu wagowego (od 2,9 do 3,5). Natomiast dla wyrobu z pszenicy zwyczajnej stwierdzono zależność odwrotną (spadek wskaźnika od 3,0 do 2,0). Najniższe wartości siły cięcia uzyskano dla makaronu wyprodukowanego z pszenicy zwyczajnej (średnio w zależności od czasu gotowania od 1,2 do 2,0 N). Wyroby z semoliny charakteryzowały się około dwukrotnie wyższymi wartościami tego parametru. Dłuższy czas gotowania powodował nieliniowy spadek pracy cięcia makaronów w wytworzonych z semoliny (średnio od 3,56 do 2,15 mJ) oraz liniowy charakter za-leżności w przypadku makaronu wyprodukowanego z pszenicy zwyczajnej (spadek od 1,37 do 0,81 mJ).
eISSN:2300-6730
ISSN:1234-4125
Journals System - logo
Scroll to top