Effectiveness of winter wheat weed control in dependence on methods of crop culivation and nitrogen fertilization
 
More details
Hide details
1
Department of Farming Systems, University of Warmia and Mazury, pl. Łódzki 3, 10-718 Olsztyn
 
 
Acta Agroph. 2008, 11(2), 345-356
 
KEYWORDS
ABSTRACT
In the years 2003-2006, at the Experimental Station in Tomaszkowo of the University of Warmia and Mazury in Olsztyn a field experiment was carried out on the effectiveness of various methods of crop tending and nitrogen application for winter wheat cv. Rysa cultivated after winter wheat. The experiment was conducted with the method of split-plot randomised blocks, in 4 replications, on heavy brown soil ranked as a good wheat complex. The first experimental factor were different methods of crop tending (harrowing, harrowing x 2, herbicide, harrowing + herbicide). The second experimental factor were variants of methods of top dressing nitrogen application (135 kg N ha-1): 70 kg N ha-1 + 65 kg N ha-1, 70 kg N ha-1 + 25 kg N ha-1 + 40 kg N ha-1 and 70 kg N ha-1 + 25 kg N ha-1 (foliar) + 40 kg N ha-1. The field experiment was carried out in conditions of medium weed infestation of winter wheat in the first year and high infestation in the second and third years of the experiment. The following species of weeds were found to predominate in wheat: Viola arvensis, Capsella bursa-pastoris, Veronica arvensis, Stellaria media, Matricaria maritima subsp. inodora, Galium aparine. The highest effectiveness of weed control was provided by the application of the mechanical-chemical method (harrowing + herbicide), ca. 90% on average, followed by the application of herbicide alone (ca. 82% on average). Harrowing, as a weeding process, appeared to be ineffective, especially when applied once (ca. 32% on average). The method of nitrogen application did not exert any significant effect on the effectiveness of winter wheat weed control.
METADATA IN OTHER LANGUAGES:
Polish
Skuteczność odchwaszczania pszenicy ozimej w zależności od sposobu pielęgnacji i nawożenia azotem
pszenica ozima, bronowanie, herbicyd, azot, skuteczność odchwaszczania
W latach 2003-2006, w Zakładzie Dydaktyczno-Doświadczalnym w Tomaszkowie, należącym do UWM w Olsztynie, prowadzono doświadczenie polowe z uprawą pszenicy ozimej odmiany Rysa, uprawianej po pszenicy ozimej, w którym badano efektywność stosowania różnych sposobów pielęgnacji roślin oraz nawożenia azotem. Doświadczenie realizowano metodą podbloków losowanych, w 4 powtórzeniach, na glebie brunatnej właściwej, zaliczonej do kompleksu pszennego dobrego. Czynnik pierwszy doświadczenia stanowiły sposoby pielęgnacji roślin (bronowanie, 2-krotne bronowanie, herbicyd, bronowanie+herbicyd). Drugim czynnikiem były sposoby pogłównego nawożenia azotem (135 kg N•ha-1): 70 kg N•ha-1 + 65 kg N•ha-1, 70 kg N•ha-1 + 25 kg N•ha-1 + 40 kg N•ha-1 oraz 70 kg N•ha-1 + 25 kg N•ha-1 (dolistnie) + 40 kg N•ha-1. Eksperyment polowy prowadzono w warunkach średniego zachwaszczenia pszenicy w pierwszym roku badań oraz dużego w drugim i trzecim. Chwastami dominującymi były: Viola arvensis, Capsella bursa-pastoris, Veronica arvensis, Stellaria media, Matricaria maritima subsp. inodora, Galium aparine. Najlepsze rezultaty odchwaszczania zapewniało stosowanie metody mechaniczno-chemicznej (bronowanie + herbicyd), średnio ok. 90%, a następnie tylko herbicydu (średnio ok. 82%). Bronowanie, jako zabieg odchwaszczający, było mało skuteczne, szczególnie stosowane jednorazowo (średnio ok. 32%). Sposób nawożenia azotem nie wywierał wpływu na skuteczność odchwaszczania pszenicy ozimej.
eISSN:2300-6730
ISSN:1234-4125
Journals System - logo
Scroll to top