Fitoplankton i jego produktywność w jeziorach Płotycze k. Urszulina i Wereszczyńskim w otulinie Poleskiego Parku Narodowego

jeziora, fitoplankton, różnorodność gatunkowa, chlorofil a

W latach 1999-2000 (wiosną i jesienią) badano czynniki fizyczno-chemiczne oraz strukturę jakościową i ilościową fitoplanktonu, a także jego produktywność na podstawie stężenia chlorofilu a, w litoralu i śródjezierzu jezior Płotycze k. Urszulina i Wereszczyńskiego. Liczebność fitoplanktonu w jeziorze Płotycze wahała się od 212,6-681,5 tys. osobn. w dm3. Wiosną najliczniej występowało Peridinium willei, natomiast jesienią – Cryptomonas sp. Różnorodność gatunkowa fitoplanktonu była wyższa wiosną. W obu latach badań średnie stężenie chlorofilu a obliczone dla sezonów było zdecydowanie wyższe wiosną (8,61–23,79 mg×m3) niż jesienią (3,57-5,04 mg×m3), zwłaszcza w 2000 roku. Średnie roczne wartości chlorofilu a zarówno w litoralu jak i w śródjezierzu były znacznie wyższe w 2000 roku (odpowiednio 16,09 i 12,74 mg×m3) niż w 1999 (odpowiednio 6,05 i 6,14 mg×m3). W jeziorze Wereszczyńskim liczebność fitoplanktonu wahała się od 266,5 tys. do 894,2 tys. w dm3 i była wyższa w litoralu. We wszystkich terminach badań stwierdzono dominację Cryptomonas sp. Różnorodność gatunkowa była wyższa jesienią. W 1999 roku wartości stężenia chlorofilu a nie różniły się znacznie pomiędzy sezonami, natomiast w 2000 roku były wyraźnie wyższe jesienią. We wszystkich terminach badań, z wyjątkiem wiosennego w 1999 roku, stężenie chlorofilu było wyższe w litoralu. Średnie roczne stężenie chlorofilu a wynosiło w 1999 roku 7,01 mg∙m-3, a w 2000 roku – 4,43 mg∙m-3. Na podstawie koncentracji chlorofilu a jezioro Płotycze zaliczono do zbiorników na granicy mezotrofii i eutrofii, a jezioro Wereszczyńskie do zbiorników mezotroficznych.