Oddziaływanie na wożenia mineralnego, obornikiem i osadem garbarskim na niektóre właściwości gleby i rozpuszczalność metali ciężkich

nawożenie, gleba. osad garbarski, metale ciężkie

Wśród szerokiej gamy osadów ściekowych powstających po oczyszczeniu ścieków pochodzących z różnych gałęzi przemysłu znajdują się osady garbarskie. Problemem w ich zagospodarowaniu jest bardzo często duża koncentracja chromu, który jest wykorzystywany w procesie technologicznym garbowania skór. Koncentracja chromu w tych odpadach jest uzależniona od technologii oczyszczania ścieków. Zdecydowanie niższą :zawartością tego pierwiastka charakteryzują się osady garbarskie powstałe w wyniku oczyszczania chemicznego niż oczyszczane biologiczne. Celem niniejszej pracy było porównanie wpływu zastosowanego nawożenia mineralnego i obornikiem z działaniem osadu garbarskiego pochodzenia chemicznego na wybrane właściwości i zawartość metali ciężkich w glebie. Działanie odkwaszające nawożenia organicznego zastosowanego w formie obornika i osadu garbarskiego było większe bezpośrednio po zastosowaniu niż po trzech latach badań. Nawożenie mineralne istotnie obniżało odczyn i zwiększało kwasowość hydrolityczną gleby głównie po pierwszym roku badań. Stwierdzono porównywalny z obornikiem, a lepszy niż nawożenia mineralnego wpływ zastosowanego osadu garbarskiego na zawartość węgla organicznego i azotu ogólnego. Największe różnice w zawartości rozpuszczalnych form badanych metali ciężkich stwierdzono bezpośrednio po zastosowanym nawożeniu. Rozpuszczalność badanych metali ciężkich zależała od rodzaju pierwiastka, a zastosowane nawożenie nie spowodowało nadmiernego uruchomienia badanych metali ciężkich.